FeLV RNA (qPCR)

Opis

Wyrób FeLV RNA (qPCR) służy do oznaczania sekwencji charakterystycznych dla wirusa kociej białaczki (ang. Feline Leukaemia Virus, FeLV) w preparatach RNA uzyskanych z materiału biologicznego pobranego od kota.

Cechy produktu

Wielkość zestawu: 100 reakcji

Reakcja: duplex (FAM: FeLV, HEX: kontrola wewnętrzna)

Kontrola wewnętrzna: egzogenna/endogenna

Oznaczenie: jakościowe/ilościowe

Składniki zestawu:

• Mieszanina reakcyjna: zawiera polimerazę DNA, sondy i startery oraz inne składniki reakcji qPCR
• Odwrotna transkryptaza;
• Inhibitor RNAz;
• Kontrola pozytywna;
• Kontrola negatywna;
• Woda PCR-grade

Opis patogenu FeLV

FeLV (Feline Leukaemia Virus, wirus białaczki kotów) to retrowirus z rodzaju Gammaretrovirus, odpowiedzialny za jedną z najczęstszych i najpoważniejszych chorób zakaźnych u kotów. Zakażenie wirusem dotyka kilka procent kotów domowych (w Europie nawet do 8,8%) oraz niektóre gatunki dzikich kotów, jak np. ryś iberyjski. Białaczka kotów wywoływana przez FeLV wpływa znacząco na długość i jakość życia zwierząt, prowadząc do szeregu objawów. Najczęstsze z nich to osłabienie, utrata apetytu, anemia, stany zapalne dziąseł, upośledzenie odporności, a w końcu nowotwory i śmierć.

Wirus przenosi się głównie przez kontakt z wydzielinami zakażonych kotów – śliną, moczem, kałem, a także krwią – co czyni zarażenie szczególnie ryzykownym w środowiskach, gdzie koty żyją w bliskim kontakcie. Wirus białaczki kotów występuje w kilku podtypach:

• FeLV-A (obowiązkowy do replikacji i najczęściej występujący),
• FeLV-B (związany z nowotworami),
• FeLV-C (powodujący ciężką anemię) oraz
• FeLV-T (zakażający limfocyty T, powodujący immunosupresję).

U części kotów po zakażeniu wirus nie rozwija się w sposób progresywny, lecz pozostaje w organizmie w formie utajonej – jest to tzw. infekcja regresywna.

Pod względem budowy, wirus białaczki kotów to jednoniciowy wirus RNA (+ssRNA-RT), który podczas cyklu życiowego przekształca swój materiał genetyczny w dwuniciowe DNA (stadium prowirusa) i integruje się z genomem komórki gospodarza. Jego genom zawiera trzy główne geny: gag (kodujący białka kapsydu), pol (kodujący enzymy niezbędne do replikacji, m.in. odwrotną transkryptazę) oraz env (odpowiedzialny za glikoproteiny otoczki wirusa).

Wczesne wykrycie wirusa białaczki kotów jest kluczowe dla monitorowania zdrowia zwierzęcia, podejmowania decyzji terapeutycznych oraz ochrony innych kotów przed zakażeniem. Choć nie istnieje leczenie przyczynowe eliminujące wirusa, odpowiednia opieka weterynaryjna oraz profilaktyka – w tym szczepienia – pozwalają znacząco wydłużyć życie chorych kotów i ograniczyć rozprzestrzenianie się zakażenia.