Zaloguj się, aby zobaczyć ceny
Podane ceny są cenami netto
Wyrób Enterobius vermicularis/Ancylostoma duodenale (qPCR) służy do wykrywania sekwencji charakterystycznych dla owsika ludzkiego Enterobius vermicularis oraz tęgoryjca Ancylostoma duodenale w preparatach DNA uzyskanych z kału.
Wielkość zestawu: 100 reakcji
Reakcja: triplex (FAM: owsik ludzki Enterobius vermicularis, HEX: kontrola wewnętrzna), Texas Red: tęgoryjec Ancylostoma duodenale
Kontrola wewnętrzna: egzogenna/endogenna
Oznaczenie: jakościowe/ilościowe
Owsikiem ludzkim Enterobius vermicularis jest zarażonych około 200 milionów ludzi na całym świecie, mimo że dostępne są skuteczne leki. Pasożyt ten jest szeroko rozpowszechniony na całym świecie, a infekcja owsikiem jest najczęstszą infekcją w Europie Zachodniej i Stanach Zjednoczonych powodowaną przez robaki. Większość przypadków zakażeń występuje u dzieci, nazywany owsicą (enterobiozą). Przenoszenie tego pasożyta z osoby na osobę odbywa się bezpośrednio drogą odbytniczo-ustną i przez zakażenie palcami lub pośrednio przez zanieczyszczone przedmioty w zatłoczonej populacji. Zakażenie tym pasożytem jest często bezobjawowe.
Zakażenie E. vermicularis zwykle objawia się świądem okołoodbytniczym. Jednak mogą występować również inne objawy, takie jak przewlekły ból brzucha, zakażenie dróg moczowych, zapalenie jajowodów, eozynofilowe zapalenie krętnicy i okrężnicy oraz ropień. Inne objawy przypisywane temu pasożytowi to swędzenie nosa, zapalenie wyrostka robaczkowego, zapalenie sromu i pochwy, katar i zgrzytanie zębami w nocy.
Tęgoryjce to pasożytnicze nicienie bytujące w jelicie cienkim człowieka, należące do rodzaju Ancylostoma oraz Necator. Są one jednymi z najgroźniejszych pasożytów przewodu pokarmowego ze względu na sposób pasożytowania i skutki zdrowotne. Dorosłe osobniki tych nicieni przyczepiają się do błony śluzowej jelita za pomocą ząbkowanej torebki gębowej i odżywiają się krwią żywiciela. Może to prowadzić do znacznych strat krwi i poważnych niedoborów żelaza.
Główne znaczenie kliniczne mają dwa gatunki: Ancylostoma duodenale oraz Necator americanus. Oba odpowiadają za globalnie od 576 do 740 milionów zakażeń u ludzi. Zarażenie najczęściej następuje poprzez kontakt skóry z zanieczyszczoną ziemią, a także przez spożycie skażonej wody lub żywności zawierającej inwazyjne larwy. Larwy wnikają przez skórę, przedostają się do krwiobiegu, a następnie do płuc i gardła, skąd zostają połknięte i ostatecznie trafiają do jelita cienkiego.
Choć większość zakażeń tęgoryjcami przebiega bezobjawowo, masywna inwazja może prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych. Charakterystycznym objawem klinicznym jest niedokrwistość z niedoboru żelaza – już obecność około 20 dorosłych osobników może wywołać anemię. U dzieci zakażenie może skutkować niedoborami białkowo-energetycznymi oraz opóźnieniem rozwoju psychoruchowego i poznawczego. Objawy mogą również obejmować świąd skóry w miejscu wniknięcia larwy, kaszel i duszność podczas fazy płucnej oraz bóle brzucha i biegunkę w stadium jelitowym.
Zakażenia tęgoryjcami są szczególnie powszechne w krajach rozwijających się, gdzie dostęp do podstawowej higieny i ochrony zdrowia bywa ograniczony. Ze względu na swoje rozpowszechnienie oraz wpływ na rozwój dzieci i ogólne obciążenie zdrowotne populacji, tęgoryjce stanowią istotny problem zdrowia publicznego na świecie.
