Zaloguj się, aby zobaczyć ceny
Podane ceny są cenami netto
Wyrób Blastocystis subtypes/Dientamoeba fragilis (qPCR) służy do wykrywania sekwencji charakterystycznych dla podtypów pierwotniaków z rodzaju Blastocystis oraz pierwotniaka Dientamoeba fragilis w preparatach DNA uzyskanych z kału.
Wielkość zestawu: 100 reakcji
Reakcja: triplex (FAM: podtypy pierwotniaków z rodzaju Blastocystis, Texas Red: Dientamoeba fragilis, HEX: kontrola wewnętrzna)
Kontrola wewnętrzna: egzogenna/endogenna
Oznaczenie: jakościowe/ilościowe
Blastocystis to rodzaj jednokomórkowych pasożytów jelitowych, które powszechnie występują w przewodzie pokarmowym ludzi i zwierząt. Uważa się, że jest to najczęściej wykrywany pierwotniak w ludzkich próbkach kału, szczególnie w krajach rozwijających się, gdzie częstość zakażeń sięga nawet 50%. Przez długi czas sądzono, że infekcje Blastocystis przebiegają bezobjawowo i nie mają wpływu na zdrowie. Jednak nowsze badania wskazują na możliwy związek tego pasożyta z objawami ze strony układu pokarmowego, takimi jak biegunka, ból brzucha, świąd odbytu, nadmierne gazy i utrata wagi. Zakażenie najczęściej przenosi się drogą fekalno-oralną, poprzez skażoną wodę i żywność.
Choć dokładne mechanizmy patogenezy nie są jeszcze w pełni poznane, niektóre badania sugerują, że Blastocystis może zaburzać równowagę mikrobioty jelitowej, prowadząc do dysbiozy. Inne z kolei wskazują na jego możliwą pozytywną rolę w utrzymaniu różnorodności mikrobiologicznej i wspieraniu odpowiedzi immunologicznej. Do tej pory opisano 28 podtypów Blastocystis, z czego kilkanaście może infekować ludzi, a najczęściej wykrywanymi są ST1–ST4. Zmienność genetyczna tych podtypów może tłumaczyć różnice w przebiegu infekcji i jej wpływie na zdrowie człowieka.
Dientamoeba fragilis jest pasożytniczym pierwotniakiem bytującym w jelicie grubym człowieka. Odpowiada za wywoływanie choroby zwanej dientamebozą. Choć jest pozbawiony wici, zaliczany jest do rzęsistków na podstawie cech ultrastrukturalnych i analizy genetycznej. Infekcja tym pasożytem ma zasięg ogólnoświatowy, jednak częściej występuje u dzieci, osób przebywających w szpitalach psychiatrycznych oraz u misjonarzy. Zakażenie może przebiegać z różnorodnymi objawami, od ostrych epizodów biegunki i bólu brzucha po przewlekłe dolegliwości przypominające zespół jelita drażliwego. Do najczęściej zgłaszanych symptomów należą wzdęcia, zmęczenie oraz utrata apetytu.
Sposób transmisji D. fragilis nie został do końca poznany – nie zidentyfikowano formy cyst, co odróżnia go od innych pasożytów jelitowych. Istnieje hipoteza, że może być przenoszony za pośrednictwem jaj owsika (Enterobius vermicularis), który mógłby pełnić funkcję wektora. Zakażenie może szerzyć się w obrębie rodziny, prowadząc do długo utrzymujących się nawrotów choroby. Ze względu na niespecyficzne objawy, infekcja D. fragilis bywa trudna do rozpoznania i często jest mylona z innymi chorobami układu pokarmowego, szczególnie w miejscach, gdzie diagnostyka tego pasożyta nie jest rutynowa.
